Ik wordt hier zo triest van

Ik word zo triest wanneer ik interviews in De Morgen lees zoals die met Helen Joyce. Het is zo ingegeven door angst en het voert die angstgevoelens in onze maatschappij en wakkert incidenten aan zoals bij Het Regenbooghuis aan de kust in het eerste weekend van november. Het hele genderdebat is nieuw voor onze maatschappij, maar eigenlijk ook niet. Nu is alles in ineens gender in plaats van sekse en dat is niet juist.
Bij de geboorte word je een sekse toegewezen. In de meeste gevallen is deze sekse ook datgene waar de volwassen persoon zich later mee zal identificeren. In een aantal gevallen (1-2%) is het niet duidelijk welke sekse het kind heeft. Deze intersekse personen werden vroeger operatief een bepaalde kant opgeduwd, man of vrouw. Ook hier weer was dat voor een aantal de sekse waar ze zich later mee definieerden, maar voor een aantal ook niet. Het is goed dat die operaties vlak na de geboorte gestopt zijn, in België en Nederland, waardoor de persoon de kans krijgt om zich te ontwikkelen zoals die dat doet. Dat is niet altijd makkelijk voor de omgeving, maar is dat de maatstaf voor wat er moet gebeuren? Want er zijn meer mensen waarvoor die sekse die bij geboorte is toegewezen niet past.
In 1955 werd voor het eerst het begrip gender geïntroduceerd door John Money in een onderzoek naar intersekse, dus het begrip is relatief nieuw en we moeten er nog mee leren omgaan. Gender reveal parties bestaan niet, het zijn sekse reveal parties. Bij het begrip Gender spelen naast de sekse ook andere aspecten een rol, waarvan bij de geboorte nog niet duidelijk is wat die zijn. Gender maakt dan ook een onderscheid dat genuanceerder is dan sekse. Het benoemen van verschillende genders is een onmogelijke opdracht en erg nodig. Dit klinkt tegenstrijdig en is het ook. 

​Wanneer we naar het begrip Gender kijken zoals dat door Sam Killerman is uitgewerkt, dan zijn er 5 elementen:
1. Sekse
2. Seksuele aantrekkingskracht
3. Romantische aantrekkingskracht
4. Gender identiteit
5. Gender expressie

Wanneer je op alle aspecten 3 keuzes houdt vrouw, iets er tussen, man, dan kom je met 35 tot 3x3x3x3x3 = 243 verschillende genders. Het aantal benamingen is aan het toenemen, maar zoveel ken ik er nog niet in mijn woordenlijst. Dat benoemen is belangrijk om jezelf te kunnen herkennen. Wanneer ik mezelf als voorbeeld neem. Ik had op mijn 12 jaar mijn eerste seksuele ervaring met een jongen, op mijn 16 met een meisje. Ik had seks met mannen, maar ik plakte er niet het woord homo op want de homo’s op tv en in de media, dat waren er in de jaren 60, 70 in Nederland waar ik opgroeide niet zoveel, Albert Mol of Wim Sonneveld of Jos Brink waren in hun gedrag erg vrouwelijk, daar vereenzelvigde ik mijzelf niet mee. In militaire dienst werd ik voor het eerst verliefd op een man en kwam ik uiteindelijk op mijn 22e uit de kast zoals dat heet. Rol modellen hebben is een belangrijk onderdeel van je identiteit en dus ook je gender identiteit. Nu is identiteit, zoals Tilda Swilton ook mooi illustreert geen in beton gebeiteld gegeven, dat verandert in de loop van je leven en je kunt er ook mee spelen. Want de maatschappelijke normen, de normen die we als groep mensen zelf gemaakt hebben zijn soms erg verstikkend. Hoeveel mannen en vrouwen, sorry in gendertermen cis hetero mannen en vrouwen ( bij geboorte herkend als vrouw en zich identificerend als vrouw) zijn er die in een rolpatroon, verlief verloof getrouwd, hij wordt dik, zij krijgt een kind, daarna de hond, verzeild raken en dood ongelukkig zijn, omdat ze doen wat ze denken dat er van hen verwacht wordt. Dus twijfelen aan je gender, twijfelen aan je identiteit om zo duidelijk te krijgen wat je werkelijk bent, is dat nu zo erg? Ja er zullen Cis hetero mensen mogelijk denken dat ze lesbisch zijn of trans, maar door dat een tijdje te denken en te leven, wordt je het dan ook? Ik heb jaren geprobeerd te leven als hetero en na mijn coming out ook nog jaren gedacht dat ik bi was, om het acceptabeler te maken voor de omgeving. Tot ik letterlijk over mijn nek ging toen het op seks aankwam met een vrouw, dus niet bi. Dat was een vervelend moment voor ons beiden, maar het maakt wel duidelijk hoe het zat. Je maakt geen trans mensen doordat je mensen laat twijfelen over hun gender. Wat je wel voorkomt is mensen van in de 50 en ouder die na het overlijden van hun ouders pas uit de kast durven komen als datgene wat ze werkelijk zijn, soms partners en kinderen in verwarring achterlatend, als je dat kan voorkomen door wat verwarring in de jeugd, red je ook veel levens. 

En Helen als mensen duidelijk krijgen dat ze trans zijn, is de motivatie nooit laten we vrouwen nu eens lastig gaan vallen op het toilet. Zeker transmensen willen in alle discretie naar het toilet kunnen gaan, zonder lastig te vallen of lastig gevallen te worden. Dus die angst oproepen is niet terecht. Wat ik zie is dat mensen die, vaak na een lange interne strijd, naar buiten komen als iets anders dan cis hetero, veel gelukkiger worden dan dat ze waren. Het klopt ook dat transvrouwen niet bijdragen aan het oplossen van menstruatie problemen en allerlei biologische vrouwenproblemen, trans mannen mogelijk wel. Wat dat betreft is het denk ik een veel groter probleem dat de medische wetenschap vooral ontwikkeld is voor witte mannen. Gelukkig komt daar nu wel verandering in.

Begrippen als trans en non-binair zijn relatief nieuw, wat niet wil zeggen dat het er nooit geweest is, we hebben het nooit eerder zo benoemd. Ja soms zeggen kleine kinderen al dat ze geen meisje willen zijn maar een jongen of andersom. Het is niet door dat een keer te zeggen dat kinderen direct op de puberteitsremmers gezet worden in België en Nederland. Een groot deel van die kinderen gaat uiteindelijk geen transitie in en hebben wel een duidelijk beeld van hun gender gekregen. 
Kijken we naar de tevredenheid over het transitie proces (ca 99%)  dan scoort dit hoger dan welke ander medisch proces ook. De beste is een heupoperatie (90%) bij een knie zakt het al naar 80%. Blair Peters zelf chirurg vraagt zich ook af waarom genderbevestigende behandelingen zo onder druk liggen, terwijl ze de vrijheid van anderen niet inperken.

Non-binair zijn, niet man of vrouw zijn of juist zowel man als vrouw voelen is relatief nieuw, hoewel in 1375 al in een boek de aanspreek woorden they/them, die/hun gebruikt werden. Als het om je gender identiteit gaat, niets is zo moeilijk als dat te verwoorden. Probeer het zelf maar eens. Waarom voel jij je man of vrouw of trans of non-binair. Mijn ervaring is dat de laatste twee dit het makkelijkst kunnen. 
Genderdiversiteit is geen ideologie, het is een beschrijving van wat er in onze maatschappij, overigens ook de natuur, gebeurt. Wist je dat er 11 dieren zijn die van sekse kunnen veranderen of non-binair zijn.
​
Homoseksualiteit lijkt op dit moment redelijk geaccepteerd, dat heeft jaren lange geduurd en de Pride, het heet al jaren geen gay-pride meer, ooit gestart na de Stone Wall Riots in New York in juni 1969 is nog steeds nodig om alle vormen van genderdiversiteit onder de aandacht te brengen. Hoeveel mensen niet cis hetero zijn, weten we niet. Wat we wel weten is dat jongeren in een maatschappij die vrij is, zich steeds diverser profileren, wat het leven nog mooier maakt. De maatschappij die we nu hebben is op velerlei vlakken diverser dan in mijn jeugd, daarom hou ik ook zo van de stad.