2023 ligt achter ons, een terugblik op de praktijk.

Deze blog is bedoeld voor collega therapeuten.

​In 2023 heb ik een heel jaar als psychotherapeut gewerkt. Dat beroep bestaat officieel overigens niet in België, Vlaanderen. Komt in een later blog mogelijk eens ter sprake.
​
Afgelopen jaar waren er 441 gesprekken gepland, zijn er 10 afgezegd door Corona begin van het jaar, blijven er 431 gesprekken over met een gemiddeld uurloon van € 50,95 levert dat een bruto omzet op van net geen € 22.000.
​Bij de kosten zitten € 4.300 aan scholingskosten. Tijdens die 200 uur scholing, intervisie en supervisie die ik gevolgd heb, heb ik ook geen cliënten kunnen zien, wat dus ook in de inkomsten te merken is. Ik heb ongeveer € 1.500 aan lidmaatschappen van belangenverenigingen betaald en € 6.300 aan huur van de ruimtes. De brutowinst, want daar moet de belasting nog vanaf € 1.471,24.

---

Even een vergelijking met het Onderwijs in Nederland waar ik hiervoor werkte. Toen was mijn bruto-inkomen € 45.500 voor een baan van 0,6 FTE. Een baan waar ik minder voor heb moeten leren om deze uit te kunnen oefenen.




​Wanneer ik 20 cliënten per week zie en 40 weken per jaar werk (ik houd de schoolvakanties aan -2 weken in de zomer omdat mijn man in het onderwijs werkt) dan kom ik op een inkomen van € 52.000 voor een fulltime, gecorrigeerd voor gemiste cliënten door scholing kom ik op € 45.500.
​
​Maar 20 cliënten per week betekent, dat als ze om de week komen, dat je er minstens 40 moet hebben. Heb je cliënten zoals ik er verschillende heb, die ik maar een keer in de 3 tot 6 weken zien, heb je er tussen de 60 en 120 nodig. Ik merk bij mijzelf dat wanneer ik goed werk wil leveren dat bij ongeveer 30 cliënten, een paar supervisanten en een paar begeleidingen van eindwerken, mijn hoofd vol zit. 

---

​Ik kan dus niet leven van mijn praktijk. Oplossingspistes?

Vergoedingen verhogen.
Toen de moeder van een van mijn cliënten wilde afrekenen  zij ze: “Oei, ik heb maar € 80 bij me is dat genoeg.” Toen zei ik: “Wil ik hier van kunnen leven moet ik € 85 per uur vragen (bruto omzet wordt dan € 36.600), maar het tarief is vanaf 1 juli € 65.) “Oh ja.” Zei ze: “Mijn collega’s die geen verrichtingen kunnen aanrekenen verdienen ook een pak minder.
​
Wanneer het gemiddelde tarief, want er zijn verschillende cliënten, die ‘sociaal’ tarief hebben. Dit omdat cliënten bijna niets terugkrijgen van de mutualiteit. (Die keuze kan ik ook maken omdat ik nog een inkomen heb uit mijn pensioen.)
​Overigens sinds ik volledig in het Belgische systeem ben opgenomen en ook aangesloten ben bij diezelfde mutualiteit, snap ik ook wel waarom ze zo weinig teruggeven. Mijn basispremie bedraag ongeveer € 125 per jaar, dat betaal je in Nederland per maand. Wanneer die premie omhoog zou gaan, kan er ook meer vergoed worden.

---

​Verrichtingen aanrekenen?
Dus wat moeten we gaan doen verrichtingen aanreken? Geld vragen voor verwijsbrieven? Ik (voel me daar niet goed bij. Hetzelfde geldt voor mailtjes, telefoontjes, Whatt’sapp-berichten die je doet, overleg met artsen endocrinologen, psychiaters etc.. Moet je ook dat bij de cliënt in rekening brengen? Ik ga het niet doen.

Het is dus niet verwonderlijk dat veel van mijn collega’s Therapie geven erbij doen. Toch is het vreemd dat je voor een beroep waar je zo veel voor moet leren om erkend te worden en het goed te kunnen uitoefenen, zo weinig betaald wordt. De nood is erg hoog. Want aanmeldingen blijven komen, ondanks de slechte terugbetaling. Hiermee wordt geestelijke gezondheidszorg wel weer een voorrecht van de gegoeden. Want de reguliere hulp kent immense wachtrijen.
​
Minder bijscholingen volgen?
Ik ga komend jaar minder opleidingen volgen, om meer netto over te houden. Meert tijd overhouden voor schilderen.

Wat doe jij om van je praktijk te kunnen leven?
Wat doe jij als therapeut om wel rond te kunnen komen? Loopbaancheques? (extra subsidie), Bemiddeling? (juridisch, levert ook meer op), Groepen? Online Programma’s?