Familie geheimen, deel 1.

Familie geheimen, deel 1.
Hoewel ik deze blog als tweede plaats is de interesse om naar de familie te kijken wel hier begonnen. Bovendien had ik deze blog als eerste willen plaatsen. Gedane zaken nemen geen keer, dus deze eerste familie blog is dus feitelijk de tweede.
​
Het is soms leuk om ook eens naar jezelf te kijken van een afstand. Zo heb ik een genogram gemaakt van mijn familie, een stamboom. Wie heeft met wie een relatie (gehad)? Zijn ze getrouwd of wonen ze samen? Wie heeft welke ziekte? Hoe zijn verhoudingen in de familie? Wie is er gescheiden of heeft affaires gehad?Allerlei vragen die je gaat stellen aan verschillende mensen in de familie om verhalen boven tafel te krijgen. Al die verhalen hebben jou, mij in dit geval gevormd, ook al werden die verhalen niet altijd verteld. 

Een van die verhalen was, dat mijn ouders “moesten” trouwen. Mijn moeder was in verwachting van mijn zus toen ze trouwden, een grote schande in de familie. Mijn moeder mocht dus niet in het wit trouwen. Hoewel dat in de jaren na de oorlog, 1949, nog niet zo hot was als nu. Haar trouwjurk was donker paars. Op de zwart-wit foto, hierboven, zie je dat als zwart, kleuren foto’s bestonden in die tijd nog niet. Ik heb het altijd bijzonder gevonden dat mijn moeder in het donker is getrouwd. Ik vond het ook vervelend voor haar, waarom moet je je schamen als je in verwachting bent? Waarom schamen voor een baby die uit liefde geboren is?

Het grootste probleem zat bij mijn oma, Santje. De moeder van mijn vader kwam, zoals wij dat zeggen, uit een rood nest, een socialistisch nest. Dus niet gelovig zoals veel mensen, zeker in die tijd wel waren. Ik heb dat nooit begrepen. Waarom had zij daar zo’n probleem mee?
Jaren later deed ik de jaaropleiding leren werken met familieopstellingen.  Tijdens die opleiding werk je met het genogram van je eigen familie. Dus ga je praten. Mijn oma zelf kon ik het niet meer vragen, die was gestorven rond mij 13e levensjaar, onverwacht aan een hart infarct. Een achternicht  wist mij te vertellen dat Santje en Chris ook hadden “moeten” trouwen. Dat was binnen de familie niet goed gevallen. Ook niet bij haar vader, een oud SDAP man, opa Snor. Wat blijkt nu, je kunt het al raden, ook opa en opoe Snor hebben “moeten” trouwen. “
​
Dit familie “geheim” kwam pas jaren later aan het licht. Bij mijn afstuderen van de Kunstacademie in Berchem heb ik de stoute schoenen aangetrokken en als onderwerp familieopstelling genomen. Ik heb het trouwportret van mijn moeder getekend en de verandering geschilderd in olieverf. Zo heb ik haar de witte trouwjurk gegeven waarin ze, wat mij betreft, had mogen trouwen. De orde hersteld.

​Het patroon van “moeten” trouwen is overigens bij mijn ouders gestopt. Mijn neef en zijn vriendin hebben kinderen en zijn nooit getrouwd, maar dat is, mede door het veranderde tijdsbeeld nooit een probleem geweest in onze familie.
In de eerder geplaatste blog over tante Dien, is wel duidelijk dat praten niet de sterkste kant is van mijn familie. Toen ik na het afspringen van mijn eerste relatie met een man in een zwart gat viel, kwam ik bij toeval mijn eerste therapeut tegen, ik was 27. De relatie met mijn ouders was op dat moment niet zo bijster goed. Charles, mijn therapeut zei op dat moment: “Als jij de relatie met je ouders wilt verbeteren, zul jij moeten beginnen. Zij hebben dat nooit geleerd.” Dat was ook zo zowel aan mijn vaders kant van de familie, als aan mijn moeders kant, werd er veel over koetjes en kalfjes gesproken, niet over de dingen die er toe de deden. Ik ben blij dat ik zijn advies heb opgevolgd. Het contact met mijn ouders is verbeterd en ik kan nu oprecht zeggen dat ik blij ben dat ik deze ouders gehad heb. 

Wat zijn jouw familiegeheimen? Heb je er last van? Wil je er iets mee?
Kom eens praten.