Weer een groep gediplomeerd, weer drempels overwonnen.

Deze week heeft mijn klas het diploma gehaald. Een mooie prestatie. 
Velen in de groep hadden het twee jaar geleden niet voor mogelijk gehouden dat zij ooit een diploma zouden halen, toch is het ze gelukt, gefeliciteerd.
Er zijn door deze studenten ook veel blokkades geslecht. 

De mooiste anekdote vind ik nog steeds die met die ‘stomme lelijke trut’ de ook ooit in de klas gehad heb. Dat waren haar eigen woorden om zichzelf te beschrijven. Op een bepaald moment stond zij met de conciërge te praten en die zei; "Welke opleiding volgt die mooie meid?", lelijk was ze dus zeker niet. Op een bepaald moment deed ik een IQ testje met de groep, uit een Prisma pocket, ze scoorde 140. "Dat kan niet want ik ben dom" : was haar reactie nadat ik uitgelegd had wat dat betekende. Ze vertrouwde ook de testen niet en nadat ik aangegeven had dat ik ongeveer scoorde wat ik uit andere testen kende, wilde ze alle testen maken. De week erna had ze alle testen gemaakt en allemaal tussen de 140 en 150 gescoord. Dit was wel aanleiding voor een gesprek en al snel werd duidelijk dat we hier te maken hadden met een, toch wel klassiek, verhaal van een onderpresteerder en al vanaf de kleuterschool steeds weer te horen gekregen: "Jij doet ook nooit iets goed." Je zou voor minder het geloof in jezelf kwijtraken. Ik heb moeten praten als Brugman, maar haar op een andere opleiding binnen gepraat. Ze heeft moeten wennen aan het idee dat ze niet dom was, maar ze was vertrokken.

Helaas staat dit verhaal niet op zichzelf. Een van mijn andere studenten kwam ooit binnen vanaf het ITO, individueel technisch onderwijs, veel lager dan dat kon niet. De student haalde zijn opleiding, ronde een vervolgopleiding met succes af, ging naar het HBO en uiteindelijk universiteit. 

Een van mijn eigen docenten zei ooit eens: "Alles wat je over jezelf denkt is niet waar." In eerste instantie is dat een beangstigende gedachte. Daarna dringt het besef door dat veel van wat je van jezelf weet gebaseerd is op meningen, opmerkingen, reacties van anderen. Die plaatsen opmerkingen ook vanuit een eigen perspectief, verwachtingspatronen, frustraties en behoeften, wanneer die inkleuring weg zou vallen, wat blijft dan over van jou zelfbeeld en hoe zou je dat bij kunnen stellen. "Ik kan niet rekenen." hoor ik mensen zeggen. Dat klopt zolang je dat van jezelf blijft zeggen is dat ook zo en zul je alles aangrijpen om te bewijzen dat het ook zo is. Als je de gedachte los kan laten en jezelf een doel stelt en de kans geeft om fouten te maken en daarvan te leren, kom je een heel eind en bereik je misschien je doel wel. 

​Wat zijn jou limiterende gedachten? Kom eens langs voor een gesprek en wie weet welke capaciteiten jij in jezelf ontdekt.