 Ik volg op dit moment een training op Yale, The Science of Well-Being, door professor Laury Santos. Er zijn een aantal redenen waarom ik deze training volg:
Die andere dingen maken die dan niet gelukkig. Natuurlijk wel. De vlinders in je buik bij een nieuwe relatie, die nieuwe baan die je gekregen hebt, die auto of nieuwe telefoon waar je zo blij mee bent, dat examen dat je net behaald hebt en die mooie six-pack of dat mooie lijntje maken natuurlijk gelukkig. Voor heel even. Alles went en door die gewenning voelen we ons uiteindelijk niet meer gelukkig dan voordat we het hadden. Bij een relatie of een huwelijk blijkt na 2 jaar het effect wel uitgedoofd te zijn. Wat maakt dan wel gelukkig? Daarover meer een volgende keer.
0 Reacties
 Ik hoop dat 2019 in vele opzichten een divers jaar mag worden.
Gun jezelf de verandering. www.mensinverandering.com Het jaar is bijna voorbij ... en daarmee het ideale moment om eens terug te blikken. Welke projecten zijn uitgekomen, welke ervaringen waren er om nooit meer te vergeten...Misschien ben je stiekem al plannen voor 2019 aan het uitbroeden? Plannen maken is supergoed. Het geeft je doelen en dromen die je allebei moet koesteren. Ze zorgen voor een leven dat de moeite waard is om te leven. Maak ze daarom realistisch en haalbaar. En soms heb je daar hulp bij nodig. Durf die steun te aanvaarden en wie weet ontstaat er een mooie band. Wij hebben alvast inspirerende plannen voor 2019. Maar eerst gaan we nog lekker genieten van het eindejaar. Coherent Groepspraktijk www.coherentgroepspraktijk.com Mens in Verandering www.mensinverandering.com    Een van de zaken dat bovenstaand beeld voor mij duidelijk maakt is het even een moment van tijd voor jezelf nemen, rust, even niets moeten, even niets doen, nergens aan denken. Daarnaast probeer ik dagelijks, bij voorkeur aan het begin van de dag, 10 minuten te mediteren, ook dat is 10 minuten rust.
Mensen om mij heen hebben waarbij ik mezelf kan zijn, met wie ik kan bespreken wat me dwars zit, welke plannen ik heb, is voor mij belangrijk voor mijn geestelijke zorg. Lichamelijke goede gezondheid en voldoende beweging, bij voorkeur 3 keer per week minstens 5 km lopen, zijn voor mij belangrijk om een gezonde geest te behouden. Een ordelijk huis geeft rust in mijn hoofd. Voor mij werkt dat echt. Dit geldt overigens ook voor mijn werkplekken; is mijn werkplek niet op orde dan word ik zelf onrustig. Een gewoonte die voor mij lastig is in te perken; te veel bezig zijn met mobiele apparaten, Social Media en spelletjes. Ik merk dat wanneer ik meer dan 15 minuten per dag aan spelletjes besteed en meer dan 15 minuten per dag aan Social Media, ik meer moe ben dan op dagen dat ik dit niet kan doen. Ik kwam hier achter doordat we tijdens de vakantie in Frankrijk, afgelopen zomer, geen elektriciteit hadden en we de telefoon alleen konden opladen tijdens de weinige autoritten. Door te lezen, in een papieren boek, in plaats van naar een scherm te kijken, kwam ik meer tot rust. Tot slot, wanneer ik merk dat ik zelf blokkeer, er dingen mij parten spelen, en een partner of vriend(in) mij niet heeft kunnen helpen, zoek ik een psychotherapeut op om samen de problemen aan te pakken. Zit jij ergens mee, kom eens praten. Wat doe jij aan zelfzorg? ik splits zelfzorg even in een paar onderdelen op. de meest voor de hand liggende is het lichamelijke deel, daar begin ik mee. Volgende keer hebben we het over de geestelijke zelfzorg.
Wat doe jij wat zelfzorg voor je lichaam betreft? Wanneer ik eens op een rijtje zet wat ik doe is dat best wat. Niet zo verwonderlijk dat het niet iedereen lukt om dat voor elkaar te krijgen. Als eerste probeer ik elke nacht minimaal 8 uren slaap te hebben. Dat lukt niet altijd, maar de meeste dagen slaag ik daar wel in. Met voldoende nachtrust voel ik me beter. Bij het opstaan 's morgens douche ik kort en gebruik geen zeep. Na het douchen gebruikt ik een vocht inbrengende crème. Ontbijten die ik met granen, vruchten en noten en een plantaardige drank. ook bij de rest van het eten gebruik ik weinig dierlijke eiwitten. Soms volg ik de voedingsdriehoek, dan weer de voedselzandloper. De basis zijn producten die niet van te voren bewerkt zijn, veel groenten en fruit. Om in conditie te blijven probeer ik 3 keer per week tussen een half uur en ander half uur te lopen. de andere dag doe ik thuis fitness oefeningen met een van de gratis apps die je overal kunt downloaden. Ik zou wel meer willen doen, maar dit vind ik voldoende daar waar het gaat om de balans tussen inspanning en de effecten op mijn gezondheid. Wanneer er iets in mijn lijf gebeurt wat ik niet kan plaatsen als een simpele verkoudheid of een griepje ga ik naar de dokter. Wanneer nodig ga ik naar een specialist, zoals bij een oogontsteking of bij nierstenen. Twee keer per jaar ga ik naar de tandarts, meestal alleen ter controle soms om een gaatje te vullen of een kroon te plaatsen. Wat doe jij aan zelfzorg van je lichaam? Lukt het je om het voor elkaar te krijgen? Ben je een emo-eter en kun je je eetbuien niet goed hanteren? Kom eens langs voor een gesprek.  Afgelopen week droeg ik op een van mijn colbertjes een regenbooglintje. Tot mijn verbazing riep dat heel veel reacties op ik wil er enkele met jullie delen. "Meneer wat is dat voor lintje?" een regenbooglintje "Wat betekent dat dan?" dat is om duidelijk te maken dat ik diversiteit steun, homo's, lesbiennes, biseksuelen, transmensen, intersekse mensen en a-seksuelen (LGBTQIA) en ik ben zelf homo. Het verbaasde me ten eerste als mensen niet weten wat het lintje in houdt, de regenboogvlag bestaat al vanaf 1978 en wordt al jaren bij Gay prides of Prides zoals we dat de laatste jaren zeggen, gedragen. Hoewel bijna niemand de betekenis van de kleuren kent: · rood - leven · oranje - geneeskracht · geel - zonlicht · groen - natuur · blauw - sereenheid · violet – karakter Hoewel de vlag bedoeld was voor de hele LGBTQIA gemeenschap, zijn er inmiddels meerdere versies van de vlag voor deelgroepen, transmensen en beren Terug naar de reacties. Veel reacties zijn positief, of althans zo bedoeld. “Oh, mijn broer is ook zo en heeft ook zo’n goede smaak.” Ofwel alle vooroordelen komen weer over de tafel heen. Af en toe zeg ik dan dat ik er genoeg ken waarbij ik in ieder geval twijfel aan hun goede smaak. Ook reacties als “Dat is toch goed geaccepteerd tegenwoordig en het is toch niet meer nodig om je zo te profileren?” Dit noem ik altijd typische hetero opmerkingen. Je hoeft alleen maar naar de laatste incidenten te kijken die in de media gekomen zijn, en het aantal incidenten neemt toe volgens dit artikel. De reacties op de Suit Supply reclame campagne waren niet van de lucht. Dus ja de Pride en het lintje zijn nog steeds nodig. Naast deze positieve reacties, kreeg ik ook verschillende ronduit negatieve reacties, je kan niet gelukkig zijn omdat het van God niet mag, ik zou je doodmaken als je mijn kind was, van God mag dat niet, ah wat vies. Het is dus zeker nog niet door iedereen geaccepteerd. Dit jaar ben ik ook voor het eerst uitgelachen toen ik zei: “Mijn man en ik zijn dit weekend naar het museum geweest.” Uiteindelijk was dit overigens wel een schattige reactie. Een Eritreese zei dat ze 5 jaar geleden nog niet eens van het woord gehoord had, dat kwam in haar land niet voor. Ze was er pas hier mee in aanraking gekomen en wist dat het bestond, vond ook dat het moest kunnen, had alleen nog nooit iemand het werkelijk horen zeggen. Voor haar was het zo onwerkelijk, dat ze er om moest lachen. “Ik ben abnormaal.” geef ik dan ook wel eens als reactie. Als je niet aan de norm voldoet en die norm is heteroseksualiteit, dan wordt je een enorm aantal keren herinnert aan het feit dat je niet aan de norm voldoet. Ondanks de grotere diversiteit in reclames, blijft natuurlijk ook ruim 80% van onze maatschappij hetero. Dus voor jongeren, afhankelijk van waar ze wonen, blijft uit de kast komen, alleen de uitdrukking al, een heel proces. Reacties om zo’n reclame campagne van Suit Supply doet er dan geen goed aan. Gelukkig veranderd er veel. De diversiteit neemt toe en gaat verder dan alleen die grofweg 10 % LGBTQIA-ers en 2 % transmensen. Want wees eens eerlijk als je de genderkoek bekijkt is de diversiteit in onze maatschappij veel groter.  Ik heb ooit tegen mijn vader gezegd, "Jij bent de grootste homofiel die ik ken, je zoekt altijd het gezelschap van mannen op en zelden dat van vrouwen." Zijn seksuele voorkeur was duidelijk voor vrouwen. Gedraag en kleed jij je zoals je wilt of pas je die kleding toch aan verwachtingspatronen aan en zou je liever anders willen?
Bij vrouwen is diversiteit in gedrag en kleding overigens nog wel makkelijker geaccepteerd dan bij mannen. Vrouwen met hakken of platte schoenen, korte rok of broek, lange jurk of broek, kort of lang haar, wel of geen make-up. Als je als man met hoge loopt krijg je toch wel veel opmerkingen en starende blikken. Gelukkig zie je de variatie wel toenemen. Je mag zijn wie je bent en de vraag hoe spreek ik je aan, met hij/hem, zij/haar of het/hen, wordt steeds meer gesteld. Laten we op zijn minst proberen om mensen niet in hokjes in te delen. Het heeft zeker ook voordelen om abnormaal te zijn. door dat bewustwordingsproces door te gaan, leer je jezelf beter kennen. Binnen een relatie moet je bespreken wie wat doet, want anders blijft het strijkwerk of de het klussen liggen, de vaste rolpatronen zijn veel minder vanzelfsprekend. het geeft je ook experimenteer ruimte, dar over later meer. Hoe zit dat met jou? Ben jij tevreden met hoe jij je profileert of doe jij je anders voor dan je werkelijk bent en zou je dat willen veranderen? Kom eens praten. Wanneer je bovenstaande video bekijkt weet je dat het leven toch een groot wonder is. Een wonder dat op velerlei vlak ook de oorsprong is van onze diversiteit. Het samensmelten van de zaadcel met de eicel, zorgt voor de vorming van het DNA van het toekomstige kind. Wordt het een meisje of een jongen? Wordt het lang of blijft het eerder klein? Gedurende het leven werd duidelijk hoe deze samensmelting van zaadje en eitje uiteindelijk uitpakte. Tegenwoordig kunnen we dit DNA lezen en voorspellen welke ziektes, afwijkingen, stoornissen, iemand kan krijgen. Na de vorming van het eitje zijn we aan de buitenkant allemaal gelijk, er is nog geen verschil te zien. Na 6 weken zorgt een mogelijke testosteron stoot er voor dat de mannelijke geslachtsorganen zich kunnen ontwikkelen. Of de testosteron stoot komt niet en het embryo ontwikkelt zich verder als meisje, vrouw. De geslachtsontwikkeling zoals het meestal gaat. Net als bij de vorming van het DNA ontstaan er in het proces van de geslachtsontwikkeling andere vormen dan alleen man of vrouw. Vroeger noemden we dat hermafrodiet, tegenwoordig spreken we van intersekse, mensen met meerder geslachtskenmerken. Vaak werden bij deze kinderen direct na de geboorte operaties uitgevoerd om het kind duidelijker man of vrouw te maken. In de puberteit ontstaan hier vaak problemen door. Gelukkig gebeurt dit steeds minder. Zeker in het Westen wilden we de duidelijkheid, je bent man of vrouw. Bij vele stammen waren er 5 genders bekend, dat is al wat meer dan de 2 die wij jarenlang gehanteerd hebben. De genderdiversiteit krijgt de laatste jaren, mede door social media, een groot platform om zich te presenteren. Op 30 januari postte ik al de blog over Bo Van Spilbeeck. Maar hoe zit het met jou? Tijdens de inleiding op de film Genderless van Maryam Kamal Hedayat kwam er een mooie metafoor ter sprake, de Genderkoek, hieronder mooi weer gegeven in een tekening van CAVARIA.  Gelukkig weten we veel meer dan vroeger en kunnen we de diversiteit die er is ook verklaren. Dat die diversiteit verder gaat dan blond of donker haar, een grote of een kleine neus een lichte of een donkere huid, homoman zijn of transvrouw zijn, is dus wel een natuurlijk gegeven. Toch kan niet iedereen kan hier goed mee om. Het geweld tegen mensen die anders zijn is soms erg agressief en excessief. Hoe zit het met jou? Ben jij tevreden met je Genderidentiteit? Hoe ziet jou Genderkoek er uit? Wordt jij ook ongemakkelijk of boos als je iemand ziet lopen die er anders uitziet dan jij zelf kent?
Wil je dit verkennen? Kom eens praten. Deze week heeft mijn klas het diploma gehaald. Een mooie prestatie.
Velen in de groep hadden het twee jaar geleden niet voor mogelijk gehouden dat zij ooit een diploma zouden halen, toch is het ze gelukt, gefeliciteerd. Er zijn door deze studenten ook veel blokkades geslecht. De mooiste anekdote vind ik nog steeds die met die ‘stomme lelijke trut’ de ook ooit in de klas gehad heb. Dat waren haar eigen woorden om zichzelf te beschrijven. Op een bepaald moment stond zij met de conciërge te praten en die zei; "Welke opleiding volgt die mooie meid?", lelijk was ze dus zeker niet. Op een bepaald moment deed ik een IQ testje met de groep, uit een Prisma pocket, ze scoorde 140. "Dat kan niet want ik ben dom" : was haar reactie nadat ik uitgelegd had wat dat betekende. Ze vertrouwde ook de testen niet en nadat ik aangegeven had dat ik ongeveer scoorde wat ik uit andere testen kende, wilde ze alle testen maken. De week erna had ze alle testen gemaakt en allemaal tussen de 140 en 150 gescoord. Dit was wel aanleiding voor een gesprek en al snel werd duidelijk dat we hier te maken hadden met een, toch wel klassiek, verhaal van een onderpresteerder en al vanaf de kleuterschool steeds weer te horen gekregen: "Jij doet ook nooit iets goed." Je zou voor minder het geloof in jezelf kwijtraken. Ik heb moeten praten als Brugman, maar haar op een andere opleiding binnen gepraat. Ze heeft moeten wennen aan het idee dat ze niet dom was, maar ze was vertrokken. Helaas staat dit verhaal niet op zichzelf. Een van mijn andere studenten kwam ooit binnen vanaf het ITO, individueel technisch onderwijs, veel lager dan dat kon niet. De student haalde zijn opleiding, ronde een vervolgopleiding met succes af, ging naar het HBO en uiteindelijk universiteit. Een van mijn eigen docenten zei ooit eens: "Alles wat je over jezelf denkt is niet waar." In eerste instantie is dat een beangstigende gedachte. Daarna dringt het besef door dat veel van wat je van jezelf weet gebaseerd is op meningen, opmerkingen, reacties van anderen. Die plaatsen opmerkingen ook vanuit een eigen perspectief, verwachtingspatronen, frustraties en behoeften, wanneer die inkleuring weg zou vallen, wat blijft dan over van jou zelfbeeld en hoe zou je dat bij kunnen stellen. "Ik kan niet rekenen." hoor ik mensen zeggen. Dat klopt zolang je dat van jezelf blijft zeggen is dat ook zo en zul je alles aangrijpen om te bewijzen dat het ook zo is. Als je de gedachte los kan laten en jezelf een doel stelt en de kans geeft om fouten te maken en daarvan te leren, kom je een heel eind en bereik je misschien je doel wel. Wat zijn jou limiterende gedachten? Kom eens langs voor een gesprek en wie weet welke capaciteiten jij in jezelf ontdekt.  De afgelopen week kwam ik twee situaties tegen die ik toch even wil bespreken.
In beide gevallen kwam de situatie er op neer dat de ouder(s) hun (volwassen)kind dusdanig beschermen dat het kind in de knel komt en er eigenlijk sprake is van een vorm van mishandeling. Opvoeden van kinderen is een grote verantwoordelijkheid en wat ik altijd heel apart gevonden heb, iedereen doet het. Toen ik een aantal jaren geleden een Nederlandse Schapendoes kocht, zo’n bol wol op poten, zeiden veel mensen: “Ga je er mee op puppy training.” Een jaar later kochten we een zwarte labrador, weer dezelfde opmerking, “Ga je er mee op puppy training.” Nee dat hebben we niet gedaan. Vanaf dat moment vroeg ik aan mensen in mijn omgeving wanneer ze een baby kregen, “Ga je er mee op baby training.” Mensen kijken je heel raar aan dat kan ik je wel verzekeren. In de Scandinavische landen is het volgen van een opvoedcursus de normaalste zaak van de wereld. Daar ben je een goede ouders wanneer je een dergelijke cursus volgt. Hier verplichten we ouders alleen dit te doen als hun kind in contact is gekomen met justitie, als het te laat is. Opvoeden is zo simpel niet, of misschien wel, het gaat veelal goed, maar soms ook echt niet. Nog eens iets grappigs wat vandaag gebeurde. Ik vroeg aan een groep volwassen vrouwen “Hebben jullie enig idee of er veel transgenders zijn, meer of minder dan homo’s?” de reactie was bijna unaniem, meer. Terwijl de schattingen voor mensen die op het gelijke geslacht vallen tussen de 3 – 10 % ligt en het aantal transgenders ligt vermoedelijk nog onder de procent. De laatste dagen, mede door het outen Bo van Silbeeck is er veel aandacht voor geweest in de (sociale) media. Maar dat is niet de realiteit. De vrouwen schrokken van mijn cijfers en van de invloed van de (sociale) media. Veel mensen die je vraagt: “Hoe gaat het met België, de wereld?” zullen daar negatief op reageren. Veel geweld, mensen worden in elkaar geslagen, terroristische aanslagen, al die oorlogen etc. Ook hier is de statistische realiteit anders. Het is in veel opzichten nog nooit zo goed geweest om op deze aarde te leven. Dat beeld vertekend zo omdat media vooral aandacht geven aan wat fout gaat en niet alleen in België, maar in heel de wereld. Vroeger hoorde je dat veel minder van over heel de wereld. Dat (slechte) nieuws van over heel de wereld horen beïnvloed je gevoel van veiligheid. De twee vorige stukken in acht genomen kan ik het me voorstellen dat het voor sommige ouders lastig is om een kind los te laten en dat ze het willen beschermen, het liefst tot hun dood aan toe. Toch is dat niet goed, niet gezond om dat te doen. Mijn eerste tandarts in Breda zei ooit: “Met het opvoeden van je kinderen moet je klaar zijn wanneer ze naar de middelbare school gaan. Dan komen ze heel veel mensen tegen van buiten de bestaande sociale kring.” Aansluitend hierop zei een vriendin van mij toen haar jongste zoon op de middelbare school met “verkeerde” vrienden thuis kwam: “Als ik het verbied wordt het alleen maar aantrekkelijker. Ik vertrouw mijn opvoeding, mijn zoon en zijn besluiten.” Maanden later gaf de zo’n aan dat die vrienden voor hem toch niet de ware waren en nam hij andere beslissingen. Elk kind moet leren zich in de maatschappij te redden. Natuurlijk wil je je kind behoeden voor fouten, zeker voor de fouten die je zelf gemaakt hebt. Hoe heb jij van die fouten geleerd? Juist, door ze te maken, je hoofd te stoten en er van te leren. Dat is af en toe pijnlijk om te zien, maar dat is opvoeden. Opvoeden is niet je kind altijd de zin geven en er vriendjes mee zijn. Nee, opvoeden is voorleven laten zien hoe het moet en de kinderen doen je na. Door ze overmatig te beschermen geef je ze geen kans om zelf beslissingen te nemen, verstik je ze alleen maar. Wat ik nog steeds een mooie metafoor vind is die van het zand op de hand. Je houdt het meeste zand op je hand wanneer je de hand vlak houdt. Zodra je ze dicht knijpt om het zand vast te houden glipt er veel weg tussen je vingers, probeer het maar eens. Wanneer jij last hebt van delen van je opvoeding en je komt er niet alleen van af, kom eens praten. Deze week heeft mijn klas het diploma gehaald. Een mooie prestatie.
Velen in de groep hadden het twee jaar geleden niet voor mogelijk gehouden dat zij ooit een diploma zouden halen, toch is het ze gelukt, gefeliciteerd. Er zijn door deze studenten ook veel blokkades geslecht. De mooiste anekdote vind ik nog steed die met die stomme lelijke trut de ook ooit in de klas gehad heb. Dat waren haar eigen woorden om zichzelf te beschrijven. Op een bepaald moment stond zij met de conciërge te praten en die zei; "Welke opleiding volgt die mooie meid?", lelijk was ze dus zeker niet. Op een bepaald moment deed ik een IQ testje met de groep, uit een Prisma pocket, ze scoorde 140. "Dat kan niet want ik ben dom" : was haar reactie nadat ik uitgelegd had wat dat betekende. Ze vertrouwde ook de testen niet en nadat ik aangegeven had dat ik ongeveer scoorde wat ik uit andere testen kende, wilde ze alle testen maken. De week erna had ze alle testen gemaakt en allemaal tussen de 140 en 150 gescoord. Dit was wel aanleiding voor een gesprek en al snel werd duidelijk dat we hier te maken hadden met een, toch wel klassiek, verhaal van een onderpresteerder en al vanaf de kleuterschool steeds weer te horen gekregen: "Jij doet ook nooit iets goed." Je zou voor minder het geloof in jezelf kwijtraken. Ik heb moeten praten als Brugman, maar haar op een andere opleiding binnen gepraat. Ze heeft moeten wennen aan het idee dat ze niet dom was, maar ze was vertrokken. Helaas staat dit verhaal niet op zichzelf. Een van mijn andere studenten kwam ooit binnen vanaf het ITO, individueel technisch onderwijs, veel lager dan dat kon niet. De student haalde zijn opleiding, ronde een vervolgopleiding met succes af, ging naar het HBO en uiteindelijk universiteit. Een van mijn eigen docenten zei ooit eens: "Alles wat je over jezelf denkt is niet waar." In eerste instantie is dat een beangstigende gedachte. Daarna dringt het besef door dat veel van wat je van jezelf weet gebaseerd is op meningen, opmerkingen, reacties van anderen. Die plaatsen opmerkingen ook vanuit een eigen perspectief, verwachtingspatronen, frustraties en behoeften, wanneer die inkleuring weg zou vallen, wat blijft dan over van jou zelfbeeld en hoe zou je dat bij kunnen stellen. "Ik kan niet rekenen." hoor ik mensen zeggen. Dat klopt zolang je dat van jezelf blijft zeggen is dat ook zo en zal je alles aangrijpen om te bewijzen dat het ook zo is. Als je de gedachte los kan laten en jezelf een doel stelt en de kans geeft om fouten te maken en daarvan te leren, kom je een heel eind en bereik je misschien je doel wel. Wat zijn jouw limiterende gedachten? Kom eens langs voor een goed gesprek, wie weet wat jij nog in jezelf laat ontwaken. |